Prawo to normatywna reguła, którą społeczeństwo przyjmuje w celu zorganizowania swoich spraw. Prawo jest ważne, jeśli sprzyja dobru społecznemu. Natomiast prawo niesprawiedliwe nie jest prawem, ponieważ nie tworzy obowiązku prawnego. Ważność prawa zależy od społecznego systemu walidacji i trybu stosowania jego podstawowych zasad. Ponadto prawo jest zasadą ważną, jeśli odpowiada na wyzwania, przed którymi stoi społeczeństwo, takie jak zwiększona złożoność i heterogeniczność.
Na przykład filozofowie prawa identyfikują dwa kluczowe atrybuty: neutralność i niezależność. Przytaczają oni normatywną zasadę uzasadniającą ten wymóg, podczas gdy Raz (1977, 201) identyfikuje nieformalny powód behawioralny. Celem neutralności jest redukcja niejednoznaczności. Brak neutralności podważa zdolność systemu klasyfikacji do koordynowania skutecznego odstraszania.
Prawo jako odzwierciedlenie norm społecznych
Hart i Lewis twierdzą, że prawo jest odzwierciedleniem norm społecznych. Zamiast być celowym projektem, prawa wyłoniły się spontanicznie. Autorzy wykorzystują teorię znaną jako focal point equilibria do wyjaśnienia wyłaniania się samowzmacniających się konwencji. Autor rozważa wiele ustawień, aby ocenić implikacje tej teorii.